İkimiz de biliyorduk sevgilim
Birbirimizi görür görmez vurulduğumuzu
Deliler gibi tutulduğumuzu
Bu sevda hiç eskimedi başladığı gibi kaldı
Gözlerimizden yüreklerimize kök saldı
Duygularımızda konuşurduk birlikteyken bile
Ruhumuzla sevişirdik sen uzaklardayken de
Ta ki sen kara toprağa
Ben dünya zindanına gömülünceye kadar
Kimbilir belki bir gün yine de
Buluşur şair ruhum seninle
Mutlu oluruz yaşarken olamadığımız kadar
Eğer varsa o ebedi ülkede.
Nazan TALUY - 2005
